Όταν παραμυθέωμαι
του Δημήτρη Αβούρη

Απλά
Ένα φιλί ένα χάδι
και ένα παραμύθι για το βράδυ
​Μήπως και ποιήσουμε.

Αχ! Κόκκινα Κραγιόν
του Δημήτρη Αβούρη

Κάθε λέξη έχει ένα νόημα
Αυτό που χάσαμε
​Αυτό που δεν κάναμε

Μποτίλια
του Δημήτρη Αβούρη

Στις ρεματιές του σώματος δροσίζεται η νύχτα
οι γογγυσμοί σου τρυφεροί, βουλιάζουνε πνιχτά
στον τελειωμό το μυστικό τα οράματα σου ρίχ'  τα
στη νηνεμία απόπλευσε με ιμάτια ανοιχτά.

Βαλίτσα
του Δημήτρη Αβούρη

Ετούτον τον μεσαίωνα
σε ποιον να τον εχρέωνα;

​Οδός Ηδονών
του Δημήτρη Αβούρη

Τι είναι ο ποιητής;
Ένα πουλάκι
σε κλουβί
κρεμασμένο από ένα stop
που ακόμα τραγουδάει!
Υπάρχει ελπίδα!

Σιγή Ασυρμάτου
​της Μαργαρίτας Νικολοπούλου

Νέφη πυκνά. Θαλασσινό πουλί στο πέταγμα του.
Και το καράβι πολεμά με υδάτινα θεριά.
Τρίζει γιομάτη ηλεκτρισμό η σιωπή του ασυρμάτου.
Πες μου, υπάρχει πουθενά στον κόσμο μια στεριά;

Σημειώσεις για τη Λεωφόρο Συγγρού
​της Λίζη Χανδακάρη
​

Ένα αγγείο, από σώμα η ψυχή!
Που να μαζέψεις τα σπαράγματα;
Όσο σπάει μ' ελπίδες αντηχεί.
Χτίζει ανδρεία τα οδοφράγματα.

Νύχτα των μικρών και
των μεγάλων ονείρων
του Νίκου Κούτσουρου

Έτσι μεγαλώνουν οι ιδέες.
Τις ταΐζεις με λέξεις,
που κάποτε μοιάζουν ίδιες.
Τις ταΐζεις με πάθη, με έρωτα και πίστη.
Κι εκείνες, αναπάντεχα, πασχίζουν να γίνουν δικές σου.
Όταν μπορείς να νιώσεις το άρωμα μιας λέξης,
κάθε ποίημα γίνεται μια ζωγραφιά...